 |
| Michel Butter |
We schrijven 2010. Butter is dan nog een veelbelovende jonge afstandsloper die voornamelijk op de 10 kilometer uitkomt. Het Europees kampioenschap atletiek vindt dat jaar plaats in Barcelona. Butter doet er alles aan om de scherpe limiettijd te halen, maar overmand door faalangst en stress faalt Butter. Het is zijn grootste mislukking tot hiertoe. Later zou Butter verklaren dat die tegenslag hem alleen maar sterker heeft gemaakt en het misschien wel het beste was wat hem in zijn carriëre is overkomen. Butter heeft na zijn mislukking de buik vol van pistewedstrijden. Het tactisch steekspel, het fixeren op rondetijden. Hij gaat er allemaal net iets moeizamer mee om dan zijn concurrenten. In samenspraak met zijn trainer verandert Butter drastisch van koers. De golden boy van de Nederlandse atletiek richt zich sindsdien tot de marathon. Een overstap die hij zich tot hiertoe nog niet heeft beklaagd. Butter lijkt nu eindelijk klaar te zijn om zijn naam bij te schrijven in de annalen van de Nederlandse atletiek. Het Nederlands record 2'8'20" zou er zomaar eens aan kunnen geloven.
"Butter heeft na zijn mislukking de buik vol van pistewedstrijden. Het tactisch steekspel, het fixeren op rondetijden. Hij gaat er allemaal net iets moeizamer mee om dan zijn concurrenten. "
Zijn debuut op de marathon kwam er in 2011 in Utrecht, een traditioneel snelle marathon. Zijn debuuttijd van 2u16 was veelbelovend, maar de echte doorbraak kwam er pas dit jaar in oktober op de marathon van Amsterdam. Als derde Nederlander dook Butter onder de magische grens van 2u10. Binnen twee weken hoopt Butter uit te komen op een tijd rond de 2u8 minuten. En Butter lijkt meer dan ooit in de vorm van zijn leven te verkeren. Tijdens de CPC loop in Den Haag liep butter een nieuw PR op de halve marathon in 1 uur 2'25" in bijzonder moeilijke (lees koude) omstandigheden. Dat succes komt er niet toevallig en is het resultaat van toewijding en passie. Een passie die hem zelfs over de landsgrenzen heen naar Kenia dreef om er te trainen tussen 's werelds elite op de lange afstand.
Trainen met de Kenianen
Butter is er na zijn mislukking in 2010 alles aan genegen om te slagen in zijn opzet. En daarvoor trok Butter enkele weken op trainingsstage naar Kenia, waar hij op hoogte driemaal daags als een bezetene traint. Tussen wereldtoppers als Emmanuel Mutai, Bernard Kipyogo en Bernard Koech probeert Butter zich staande te houden. Iets wat hem maar gedeeltelijk lukt tijdens de zware en afmattende baantrainingen op de stoffige sintelpiste van ldoret. Helemaal achteraan het groepje bengelt Butter meestal. Wakker ligt hij er niet van. Voor blanke atleten is elke inspanning op hoogte een marteling, iets waar de Kenianen geen last van hebben. Zijn keuze voor Kenia heeft hem naar eigen zeggen ook innerlijke rust gebracht. Hier draait alles rond trainen en rusten of rusten en trainen zo u wil. De ontberingen, amper zuiver water, geen luxe, neemt Butter er met de glimlach bij.
Persoonlijk grijpt dit verhaal me wel bij de keel. Langs de ene kant is het voor een stuk meelijwekkend. Waarom zou je jezelf zo pijnigen en zoveel opofferen voor één wedstrijd? Langs de andere kant kan ik enkel tonnen respect opbrengen voor de ingesteldheid van Butter. Sportman in elke vezel van zijn lichaam.
