De stem van de Kempen neemt afscheid van de radio

Was me dat even schrikken toen ik op mijn Facebook wall het bericht over het afscheid van Jos Willems zag verschijnen. Al mijn zintuigen stonden meteen op scherp. 'Joske' die denkt aan stoppen, no way. Daar moet meer aan de hand zijn was het eerste wat er in mij opkwam.

Westerlo kan zondag opnieuw, na twee jaar in het vagevuur van tweede klasse te hebben vertoefd, promoveren naar eerste nationale. De kraker tegen het nummer twee in de stand Eupen is al meer dan een week uitverkocht en staat mogelijk garant voor Hitchcock-achtige taferelen. Daar mag Jos Willems niet bij ontbreken zal menig voetbalfanaat het me eens zijn. Westerlo is immers ook een beetje zijn club.  Al denkt men daar aan de Reyerslaan heel anders over. Niet 'De Stem van de Kempen'-nee niet jij Natalia-zal verslag uitbrengen van deze wedstrijd maar wel 'vaste medewerker' Bert Sterckx. Niet dat ik ook maar één kanttekening wil plaatsen bij het metier  van Sterckx. Hij is momenteel zeker een van de betere verslaggevers die er op de VRT rondlopen. Maar Willems vervangen op Westerlo, neen dat is onmogelijk. Net zomin het voor Moyes onmogelijk was om Ferguson op te volgen in Manchester. Geen stem die zo mooi weergalmt in het Kuipke als die van Jos Willems.

Jos Willems zoals we hem kennen

Het is niet de eerste keer dat Jos Willems Vanaandezijlijn moet toekijken. Ook tijdens de bekerfinale van Westerlo nu drie jaar geleden werd Willems schromelijk aan de kant geschoven en was het Peter Vandenbempt die toen de honneurs waarnam. Die beslissing valt enigszins nog te begrijpen.  Ergens is het logisch dat vaste medewerkers voor zo'n belangrijke wedstrijd de voorkeur krijgen, al had Jos Willems het zeker niet slechter gedaan op zijn eigengereide en onnavolgbare manier. Dat Willems aan de kant wordt geschoven voor een wedstrijd in tweede nationale valt met geen pen te beschrijven. Tweede nationale, een reeks die zo schromelijk over het hoofd wordt gezien door de Belgische media.

 "Jos Willems is de Rik De Saedeleer van de radio"

Jos Willems is een waar fenomeen als mediafiguur, maar vooral ook als radiocommentator. Zijn passage in de Laatste Show en laatst nog bij Café Corsari was meer dan vermakelijke televisie. Maar de echte Jos Willems ontwaakt pas in zijn commentaarpositie in het Kuipke, overigens niet meer dan een houten harde tafel. Met zijn licht nasale stem en zijn aanstekelijk enthousiasme neemt hij de luisteraar keer op keer mee naar de wondere wereld van de sport en het voetbal. We mogen overigens niet vergeten dat Willems meer is dan louter een voetbalverslaggever. Als losse medewerker becommentarieert hij al 27 jaar lang overal ten velde minder bekende sporten als korfbal, motorcross...... Als de vaste medewerkers ergens geen zin in hadden dan ging die opdracht meestal naar Jos Willems. Een trouwe luitenant met zulke staat van dienst verdient beter dan klakkeloos gepasseerd te worden.

Oh la la la la la la la, wat gebeurt hier toch in het Kuipke. Deze woorden zullen jammer genoeg niet meer tot in uw huiskamer komen. Of toch niet met zoveel flair en volks enthousiasme. Jos, je beheerste als geen ander de kunst om een wedstrijd, die tactisch op slot zat, toch aangenaam te maken. Wanneer jouw stem mijn trommelvliezen bereikte was ik in verbeelding in het stadion, die sporthal in Hasselt of het crossterrein in Ertvelde. Deze gave is weinigen onder ons gegeven. Jos Willems is de Rik de Saedeleer van de radio. Willems was tactisch gezien misschien geen mastermind. Hij had het nooit over die box-to-box die uit positie liep. Tactische nonsens was aan hem niet besteed. Hij benaderde het voetbal op een volkse en toegankelijke manier en dat zullen we zeker missen op de radio. Godverdomme, waarom toch.