Toen ik met bovenstaande geconfronteerd werd tijdens de rust van Spanje-Nederland reageerde ik in eerste instantie verbolgen. Waarom moest de wereld meer gaan lijken op de FIFA World Cup? Nota bene het absolute toonbeeld van corruptie en hoogheidswaanzin. Neen, bedankt daar pas ik wel voor. In zo'n wereld wil ik niet leven. In eerste instantie vond ik het dan ook wansmakelijk dat juist de Fifa uitpakt met deze boodschap. Van het begeleidende reclamefilmpje, dat enkele voetballende kinderen toont van over de hele wereld, werd ik ook al niet veel vrolijker. En ook het officiële WK-lied, We are One, blinkt uit in meligheid en wil een te geforceerd beeld van samenhorigheid en verbroedering oproepen. Deze stereotypes geven de Fifa een haast menselijk flatterend kantje. Marketingtechnisch verdomd slim bekeken.
Blijft de kernvraag of de wereld gedurende deze 4 weken nu echt een betere plaats is om in te leven? Na 5 dagen te hebben geleefd in WK-modus moet ik schoorvoetend toegeven dat men bij de Fifa wel eens gelijk zou kunnen hebben. Zo merkte ik plots een hevige opstoot van vaderlandslievende gevoelens bij een van mijn buren, die zijn huis aan het versieren was met tricolore vlaggen. Deze anders zo nuchtere mensen lieten hun sérieux even voor wat het was en zijn klaar om zichzelf te verliezen in een rollercoaster aan emoties. Ik kon een glimlach niet onderdrukken toen ik het zag.
"We lijken voor heel even vrede te nemen met de ondraaglijke lichtheid van het leven en er verder geen vragen bij te stellen."
Ook op sociale media laten mensen zich helemaal gaan. Profielfoto's en hoofdingsafbeeldingen kleuren bloedrood. Ook wie deze dagen een winkel binnenstapt kan er niet omheen. Merchandising in alle vormen en maten zullen de komende weken uw pad kruisen. Bij de bakker gaat het gesprek niet meer over Rosse Rita die alweer een scheve schaats heeft gereden, maar wordt er gepalaverd over de winstkansen van Wilmots en de zijnen. We lijken voor heel even vrede te nemen met de ondraaglijke lichtheid van het leven en er verder geen vragen bij te stellen. Ver weg van alle miserie waar we in het dagdagelijkse leven mee geconfronteerd worden. Verstand op nul, genietend van wat komen gaat en de talloze feestjes die er nog in het verschiet liggen moesten de Belgen ver kunnen doorstoten in het tornooi. Wat was dat absurde idee van Blatter weer? Een intergalactisch kampioenschap? Laat maar komen.
