Steve Way: Van dikkerdje tot marathonkampioen

Van 110 kilo naar een marathon in 2h16'27". Hoe krijgt een mens dat voor elkaar? Maak kennis met Steve Way. Een 40-jarige  man met een apart levensverhaal die zich in Londen wist te kwalificeren voor de Gemenebestspelen (Commonwealth Games). Een verhaal over wilskracht en doorzettingsvermogen.

Mocht Steve Way besluiten een biografie te schrijven of te laten schrijven dan zou dat alvast geen oninteressant verhaal opleveren. Nog geen 8 jaar geleden zag het leven van deze Brit er heel anders uit dan vandaag de dag. Trainen voor een marathon behoorde toen nog niet tot de dagdagelijkse routine. Met 110 kilo zou het een helse lijdensweg zijn geweest. Hij moest daarentegen zien af te rekenen met een heel andere verslaving. Verslaafd aan afhaalmaaltijden, chocolade en sigaretten sleepte hij zich door zijn sedentair bestaan als bankbediende. Het keerpunt was de dag waarop hij besloot voor de lol deel te nemen aan een marathon.

Way oogt hier nog niet heel scherp

Met amper 3 weken training in de benen voltooide hij in 2006 zijn eerste marathon in 3:08. Met zijn lijvige gestalte was hij de vreemde eend in de bijt aan de finishlijn tussen al die goedgetrainde atleten. Way toonde voor de eerste keer zijn aanleg voor het marathonlopen, maar de vonk sloeg vooralsnog niet over. De loopschoenen vliegen opnieuw voor 18 maanden aan de kant en hij hervalt opnieuw in zijn oude gewoontes.

Zijn tweede marathon zou er meteen eentje worden voor de geschiedenisboeken. 2008 was het grote kantelmoment voor deze zwaarlijvige bankbediende. De sigaretten gingen de vuilnisbak in en fastfood maakte plaats voor een gezond en evenwichtig dieet. Uit het boek Advanced Marathoning haalde hij een schema om zich in 24 weken klaar te stomen voor een marathon onder 3 uur.  En of hij zijn doel haalde. Way finishte dat jaar in de top 100 in Londen in een tijd van 2:35.

"Sindsdien noemt hij zich op zijn blog niet langer marathonloper, maar wel ultraloper".

Meteen een tweede kantelmoment in de nog prille marathoncarrière van de Brit. Hij sluit zich aan bij een atletiekvereniging en zijn toewijding groeit week na week. Een jaar later staat hij in Londen opnieuw aan de start. Flink afgetraind deze keer wordt de finish in 2:25 overschreden en dat ondanks een sluimerende blessure aan de hamstrings. De jaren nadien loopt Way stilaan tegen zijn limieten aan, ondanks het opgedreven trainingsregime van 160 mijl per week.

Hier oogt hij al heel wat scherper

Voor het derde kantelmoment in Way' carrière moeten we iets meer dan één jaar terug in de tijd. Zoals steeds vormde de marathon van Londen ook dat jaar het grote hoofddoel. Naar eigen zeggen verkeerde hij nooit in betere vorm dan toen. Een blessure gooide roet in het eten, waardoor hij niet kon deelnemen. Way bleef niet bij de pakken zitten en besloot te trainen voor een internationale wedstrijd over 100 km. Hij won die ook met meer dan 40 minuten voorsprong op de nummer 2.  Zijn kwalificatie voor de Commonwealth Games dit jaar kwam ook voor Way onverwacht, aangezien hij zich meer en meer op het ultralopen ging toeleggen. Hij besloot pas in laatste instantie van start te gaan in Londen met het gekende resultaat. Het ultralopen geeft Way een nieuwe boost. Hij ziet zich voor het eerst ook als echte ultraloper. De marathon is een leuke bijkomstigheid geworden. Sindsdien noemt hij zich op zijn blog niet langer marathonloper, maar wel ultraloper.

Een ander groot doel voor hem is het wereldkampioenschap 100km in Doha in november dit jaar. De
zwaardere trainingen, waarbij  hij bvb op één weekend een marathon combineert met een trainingsloop over 40 mijl hebben tegen de verwachtingen in een gunstig effect op Way als marathonloper. In Glasgow, waar de Commonwealth Games dit jaar plaatsvinden, wil hij opnieuw een stuk sneller. Er zijn weinig atleten die het helse trainingsregime van Way kunnen bijbenen. Zijn trainingsgegevens houdt hij ook nauwgezet bij en kan door ieder van ons worden geraadpleegd op zijn blog. Vorige week liep hij een totaal van 132 mijl tegen een gemiddeld tempo van 6 minuten. Dat is meer dan 200 km tegen een gemiddelde van 3:44 per km. Zijn eigenzinnige trainingsprincipes hebben hem alvast mee aan de top gebracht . Hoe zegt men dat alweer met een gezegde? My WAY or the highway.