FC Hollywood aan de Rijn

De kerstsfeer heeft een heilzaam effect op de mens. We zijn net iets  meer vergevingsgezind dan anders en komen ook sneller tot bezinning. Wat deed ik goed dit jaar en was ik niet net iets te streng voor mijn buurman die mij tweewekelijks trakteerde op nachtlawaai?  Zou er ook plaats zijn voor bezinning in het voetbal, meer bepaald in de Eredivisie? Zouden clubeigenaren bij het aansnijden van de kalkoen in zichzelf mijmeren over wat er goed en minder goed verliep het afgelopen jaar? Is Tiny Sanders tevreden over de resolute ommezwaai die hij met zijn club PSV heeft gemaakt het afgelopen jaar nu er in de lampenstad volop de kaart van de jeugd wordt getrokken?  Hoe beleefde Mereb Jordania 2013, nadat hij een stap opzij zette bij Vitesse? Veel vragen dus, tijd voor wat antwoorden. En laten we ons voor het gemak beperken tot Vitesse. 

Er valt namelijk heel wat te zeggen over deze club. Tot voor drie jaar was deze club uit Arnhem niet meer dan een grauwe middenmotor met meer negatieve dan positieve uitschieters. De club speelde dan wel in een hypermodern stadion, veel fraais kregen de mensen in de GelreDome niet voorgeschoteld. Daar kwam drie jaar geleden plots verandering in toen Mereb Jordania en zijn gevolg er neerstreken. De Georgiër Jordania, zelf een ex-voetballer, had meteen grote plannen met de Oude Dame. Vitesse zou binnen dit en drie jaar meestrijden voor de titel in Nederland. Zal wel, dacht heel Nederland. Onder meer Jack Van Gelder maakte er zich nog vrolijk over in zijn talkshow Studio Voetbal. Aanvankelijk bracht de samenwerking met Jordania ook weinig beterschap. In tegendeel, de club wist zich ternauwernood te handhaven in de Eredivisie. Jordania, die te boek staat als stroman van Abramovitch, investeert meteen fors in de omkadering. De club ondergaat een heuse metamorfose, er wordt zelfs een nieuw trainingscentrum gebouwd. Kostprijs 10 miljoen euro. Het was ook de periode dat het voetbal kennis maakte met de Financial Fair Play, waarvan onder meer Jean Luc Dehaene een van de hevigste pleitbezorgers is. Die Financial Fair Play houdt in dat clubs grotendeels op eigen houtje hun budget moeten zien rond te krijgen, zonder hulp van vrijgevige mecenassen. Een rampscenario voor veel Engelse clubs, die leven bij de gratie van hun gefortuneerde eigenaars, is in de maak. 

Groeibriljanten

De rol van Jordania bij Vitesse is van meet af aan duidelijk. De Georgiër staat gekend als een trouwe luitenant van Abramovitch en handelt daar ook naar. Er wordt een rechtstreekse verbinding gelegd met Londen. Jeugdig talent van Chelsea maakt de oversteek naar Vitesse om er te rijpen en ervaring op te doen. Al wordt af en toe ook de geldbeugel opengetrokken voor inkomende transfers, zoals voor Bony die wordt overgenomen van Sparta Praag in 2011. Diezelfde Bony kroonde zich vorig seizoen tot topschutter en werd voor een bedrag van 12 miljoen euro verkocht aan Swansea City. Dit seizoen alleen al maakten opnieuw 5 spelers de oversteek naar FC Hollywood aan de Rijn, zoals de club in Nederland vaak smalend wordt omschreven.  Deze spelers staan gekend omwille van hun exceptionele talenten, alleen zijn ze nog net te jong/onervaren voor het eerste elftal van Chelsea. Patrick Van Aanholt, Lucas Piazon, Cristian Cuevas, Christian Atsu, stuk voor stuk spelers die in eender welke grote competitie hun mannetje staan. Bertrand Traoré tekende pas vorige week een contract met Chelsea en komt na de winterstop, of wat dacht u, uit voor Vitesse. 

 "Dit seizoen alleen al maakten opnieuw 5 spelers de oversteek naar FC Hollywood aan de Rijn"

Het profiel van deze spelers is min of meer gelijklopend. Stuk voor stuk groeibriljanten met tonnen potentieel die ofwel doorbreken in het eerste van Chelsea ofwel met stevige winst kunnen worden doorverkocht. De totale transferwaarde van al deze spelers die in 3 jaar tijd in de GelreDome zijn gepasseerd  wordt op meer dan vijftig miljoen euro geschat. Vitesse draait momenteel vlot mee bovenaan en wordt door veel outsiders beschouwd als de te kloppen ploeg.  Al mangelt voorlopig het schoentje vooraan in de spits. Geen nood, dan kloppen we toch gewoon opnieuw aan bij Chelsea. De Londenaars maken momenteel jacht op Mosquito, een jong Braziliaans wonderkind dat de pannen van het dak speelde op het jongste WK onder 17. Moest Chelsea erin slagen Mosquito te strikken tijdens de wintermercato, ook Real, ManU en Juventus azen op deze speler, dan speelt hij in januari in het shirt van Vitesse. De grote baas bij Vitesse, Joop Munsterman ziet het allemaal met lede ogen gebeuren. "Tegen geld kan je toch niet winnen", liet hij eerder deze week optekenen.  Vitesse heeft zich de afgelopen jaren dan ook allesbehalve geliefd gemaakt in eigen land. En ook de fans vinden maar met mondjesmaat de weg naar de GelreDome. Een overrompeling is het allerminst bij thuiswedstrijden van de club, wat je toch mag verwachten als je speelt om de titel. 

De GelreDome raakt met moeite gevuld bij thuismatchen

Achter de schermen

Ondertussen heeft er zich alweer een kleine revolutie voltrokken in Arnhem. Mereb Jordania heeft officieel de macht overgedragen aan Alexander Tsjigirinski, een Russische oliemagnaat die ook actief is op de vastgoedmarkt.  Je kan er gif op innemen dat deze machtsoverdracht mede in Moskou en Londen werd bedisseld. Al lijkt het erop dat ook de rol van Jordania nog niet volledig is uitgespeeld. Critici zien de overname eerder als een versteviging van de machtsgreep vanuit Londen. Nu de Financial Fair Play stilaan een feit is willen grote clubs een slag achter de arm en de zekerheid dat jonge talenten, die nog relatief goedkoop kunnen gekocht worden, in de beste omstandigheden kunnen rijpen. Al wil men dat voorlopig niet met zoveel woorden gezegd hebben bij Chelsea. Volgens technisch directeur Michael Emenalo staat de deur voor iedere club die spelers wil lenen op een kier.  "We behandelen elke club gelijk", liet Emenalo optekenen  in de Daily Mirror. "Voor jonge spelers in de leeftijdscategorie 18-21 is het belangrijk om ervaring op te doen. Een uitleenbeurt is voor zowel Chelsea en de jonge spelers de beste optie". Bij Chelsea gaat men dan ook volop voor quantiteit in de hoop dat toch enkele spelers kunnen doorbreken. Momenteel hebben de Blues niet minder dan 73 spelers onder contract, waarvan een groot gedeelte wordt opgeleid in de eigen jeugdacademie. Daarvan worden 23 spelers verhuurd. EU-spelers komen in eigen land aan de bak, exotische vogels belanden dan weer in Arnhem. Chelsea spant daarmee niet eens de kroon in eigen land. Manchester City heeft bijvoorbeeld 83 spelers onder contract en Manchester United en Tottenham moeten met respectievelijk 74 en 75 contractspelers ook niet onderdoen. Los daarvan kan je je ook de vraag stellen of die clubs op deze manier geen invloed hebben op het verloop van de competitie. Stel nu dat Lukaku de winning goal scoort tegen Arsenal met Everton. Vervolgens mag Lukaku ( in Engeland mogen gehuurde spelers niet aantreden tegen de moederclub) niet aantreden tegen zijn eigen club Chelsea. Kunnen we dan niet spreken van competitievervalsing? 

Ajax, Feyenoord, Twente en AZ kijken dan ook met een scheef oog naar hetgeen zich in Gelderland afspeelt. Technisch directeur bij NEC Aalbers wijst met een beschuldigende vinger naar Vitesse en spreekt van een flagrante vorm van competitievervalsing.Volgens Aalbers worden de waardeverhoudingen op deze manier op een bijzonder onetische manier verstoord in de Eredivisie. Het systeem, waarbij spelers verhuurd worden, heeft zeker zijn deugelijkheid al bewezen in het moderne voetbal. Afgeserveerde of jonge spelers krijgen de kans zich te bewijzen en kleine clubs krijgen de beschikking over betere spelers Wel moeten we ervoor waken dat het systeem, zoals bij Vitesse, niet doorslaat in de verkeerde richting. Het laatste wat we willen is dat kleine competities uitgroeien tot opleidingscentra voor grote Europese teams.  In dat geval zou de Financial Fair Play deels zijn doel voorbij schieten. 

Ode aan de cross

Enkele jaren geleden schreef ik hier nog een blog neer over de bloedarmoede in de Belgische crosswereld. Drie jaar later lijkt het vacuüm stilaan opnieuw te zijn opgevuld. De jonge generatie lijkt opnieuw de weg naar het veld gevonden te hebben. De basis voor een goede zomer leg je nu eenmaal in de winter, ploeterend en zwoegend in het slijk door weer en wind. 

Je zou me enige vorm van scorebordjournalistiek kunnen verwijten, want was ik hier in een niet zo ver verleden niet bijzonder kritisch voor onze Belgische atleten? Wat is er dan in die tussentijd zoal veranderd?  Het kan een subjectieve inschatting zijn, maar er wordt niet langer meewarig gedaan over het crossen. Crossen is opnieuw een voltijdse winterbezigheid voor de meeste Belgische baanatleten. Het is zoals de vader van Pieter-Jan Hannes het treffend verwoordt: " In de winterperiode moet er getraind worden op volume".  Op persoonlijk vlak heb ook ik de geneugten van deze oeroude filosofie ontdekt. Toen ik vorig jaar het zotte idee kreeg om mijn eerste marathon te lopen in maart in het Italiaanse Treviso stonden er ook op mijn schema veel kilometers op het menu. Dat viel overigens perfect te rijmen met het veldloopseizoen. Maar dat leidde alvast tot een wervelende start van mijn zomerseizoen waarbij ik onder meer 8'48" liet noteren op de 3000 meter in Herentals en mijn persoonlijke records in sneltempo sneuvelden. Ik voelde me nog nooit zo sterk, alleen jammer dat ik die lijn niet kon doortrekken omwille van een opgelopen stressfractuur begin juli. Momenteel ben ik opnieuw in voorbereiding  op de marathon van Barcelona en zal er opnieuw stevig geploeterd worden in regionale veldlopen in de buurt. Daar hoop ik opnieuw in de zomerperiode de vruchten van te plukken. 

PJ-Hannes

PJ-Hannes loopt naar de winst in Belgrado

Het bilan na het Europees kampioenschap in Belgrado oogt mooi voor de Belgische delegatie, ondanks het gekibbel over de selectiepolitiek voorafgaand aan het tornooi. Er werden in totaal drie medailles behaald. Wel jammer dat Jeroen d'Hoedt sneuvelt op één honderdste van een medaille. Als ik het één iemand had gegund, dan hem wel. De dominantie van onze senioren mannen leverde ons overigens ook een knappe tweede plaats op in het landenklassement.Al zou ik er de volgende keer wel voor kiezen om ook bij de junioren en beloften een voltallige ploeg af te vaardigen. Over dominantie gesproken: de race van Pieter-Jan Hannes, die in de beloftencategorie het goud veroverde, mocht er ook zijn.  Hannes is het bewijs dat je met een gezonde dosis lef, zelfvertrouwen en werklust al een heel eind ver komt. Als je dan ook nog eens gezegend bent met een flinke portie talent dan is er een gouden toekomst voor je weggelegd. Dat nu ook hoe langer hoe meer atleten op de 1500 meter hun heil zoeken in het veld kunnen we enkel maar toejuichen. In de periode Desmet-Van Hooste waren de atleten komende uit de halve fond  eerder een rariteit. Toen waren het voornamelijk atleten die zich in de zomer toelegden op het langere werk en de weg die de dienst uitmaakten in de Lotto CrossCup. Anno 2013 staat Hannes aan kop in de tussenstand gevolgd door d'Hoedt. Twee toppers op de 1500m. Je kan als atleet op de kortere nummers dus wel degelijk enige rol van betekenis spelen in die CrossCup. Al zal Hannes zich na de winter voornamelijk toeleggen op de korte cross. Overigens mogen we het belang van die CrossCup niet onderschatten. Dit regelmatigheidscriterium biedt onze atleten een uitstekend platform om zich op hoog niveau te tonen. Dat deze wedstrijden ook nog eens de nationale televisie halen is op zijn beurt weer mooi meegenomen.

De CrossCup is is uitgegroeid tot een waar succesverhaal. Minder goed vergaat het de kleine regionale crossen. Een vaststelling die ook een geroutineerde trainingsmaat van mij onlangs maakte toen we terugkwamen van de karig bezette cross in Boechout begin december. Zo stond ik eind november aan de start van de lange cross in Arendonk met amper 7 starters. Plezant is anders. Het succes van de CrossCup laat zich hier stevig voelen. Mijn voorstel is dan ook dat regionale crossen niet langer de concurrentie aangaan met elkaar en de CrossCup.  In het weekend dat er in Roeselare gestreden werd voor startbewijzen in Belgrado vonden er twee regionale crossen plaats op een boogscheut van elkaar (Bonheiden en Arendonk en iets verderop ook in Bree)  Dan heeft men het in Mechelen beter voor elkaar, waar de cross op 11 november meer dan 1000 deelnemers lokte.  Maar voor veel clubs is het nog steeds een erezaak om op de zoveelste zondag van  maand X hun cross te organiseren. Een beetje meer flexibiliteit van de organiserende clubs en een betere regionale spreiding zou echter al veel kunnen oplossen.