De wedergeboorte van de traditieclub

De traditieclubs uit onze grootsteden Antwerpen en Brussel zijn aan een stevige remonte bezig. Zo verzekerde den Antwerp zich van promotie naar eerste klasse en neemt Beerschot-Wilrijk volgend seizoen de plaats van hun eeuwige aartsrivaal in. Vijftig kilometer zuidelijker klimmen Union en het vroegere RWDM uit een diep dal. 

De promotie van stamnummer 1 zorgde voor heel wat feestvreugde in de Scheldestad. Na jarenlang spartelen in het vagevuur van tweede klasse, nu 1B, speelt de oudste club van het land volgend seizoen terug tegen Club Brugge, Anderlecht en Moeskroen.... Je kan er gif op innemen dat het oude Bosuilstadion volgend seizoen elke wedstrijd tot de nok toe gevuld zal zijn.  Al dient er nog een stevige horde te overwonnen worden wanneer volgende week het BAS zal beslissen over het al dan niet toekennen van een licentie profvoetbal. Ook in de volkse wijk het Kiel kan men klinken op promotie. Daarvoor hoefde Beerschot-Wilrijk zelfs geen kampioen te spelen. Als enige in de reeks kreeg het een licentie voor 1B. Het is al de derde promotie op drie jaar tijd. En ook volgend seizoen zal het geen vrede nemen met een figurantenrol. Het is slechts een kwestie van tijd vooraleer we ons mogen opmaken voor een Antwerpse derby in eerste klasse. En de stoelendans in het Antwerpse voetbal is nog niet ten einde want Berchem Sport kroonde zich tot kampioen in de tweede amateurklasse en neemt volgend seizoen dus de plaats in van Beerschot-Wilrijk.

C'est l'Union qui sourit
Ook in Brussel is er reden tot feesten. Union maakt momenteel het mooie weer in play off 2 en speelt er mee voor groepswinst. Jammer genoeg beschikt het niet over een licentie voor Europees voetbal en speelt het louter voor het prestige. Union is een buitenbeentje. Een traditieclub die in het begin van de vorige eeuw onze competitie domineerde en maar liefst 11 keer kampioen werd.  Het laatste seizoen in de eerste klasse dateert ondertussen alweer van begin jaren 70. Tal van degradaties en promoties later is de Brusselse club opnieuw springlevend. C'est l'Union qui sourit. Het is een bekend clublied van de club uit Sint-Gillis. Maar dat er dezer dagen hard gelachen wordt wanneer Standard puntenloos huiswaarts moet keren  dat is niet om te lachen.

Supporters vieren feest in Molenbeek

Voor het laatste succesverhaal moeten we opnieuw enkele divisies zakken. RWDM kroonde zich tegen Doornik in het bijzijn van ondergetekende tot kampioen in de derde amateurklasse. Het Edmond Machtensstadion was met goed 8000 toeschouwers aardig gevuld. Best opmerkelijk, want het toenmalige FC Brussels haalde met moeite 5000 toeschouwers in eerste klasse.  Het geesteskind van Johan Vermeersch lag dan ook niet meteen in de bovenste lade bij de vroegere supporters van het ter ziele gegane White Star Daring Molenbeek. Er volgden nadien verscheidene pogingen om na het faillissement van Brussels in 2014 het heilige vierletterwoord te herintroduceren in het nationale voetbal. Momenteel gaat de club door het leven als RWDM47 onder het stamnummer van Standaard Wetteren.  Deze promotie heeft als bonus dat Molenbeek eens positief in het nieuws komt. Een manier om komaf te maken met de reputatie als broeihaard van terreurstrijders. Deze club koestert zijn nostalgisch verleden als kostbaar erfgoed. Supporters komen ook nog steeds met oude truitjes van 20 jaar geleden naar de wedstrijden en een clubicoon als Raymond Gàethals wordt er nog elke wedstrijd waardig geëerd.


Er werpt zich momenteel een schaduw boven het Belgische voetbal. Tal van eersteklassers lijken uitverkoop te houden en hun ziel te verkopen aan de hoogst biedende investeerder. Traditieclubs als RWDM en Union en Beerschot-Wilrijk zijn het natuurlijke antigif hiertegen. Niet het geld maar de fans staan centraal in hun verhaal. Hun successen geven aan dat er wel degelijk plaats is voor traditieclubs die worden gedragen door het volk. Laat ons hopen dat hun opmars zich kan verderzetten de komende jaren.