Qatar: Een lilliputter met invloed

Maxime Lestienne staat op het punt zijn carrière in het buitenland verder te zetten. Wie een simpele transfer verwachtte tussen club A en B is eraan voor de moeite. Lestienne heeft immers nog een tussenstop voorzien in Qatar. Een stuk over investeringsfondsen, opleidingscentra en geld. Heel veel geld. 

Diversifiëring

Maxime Lestienne

Maxime Lestienne, Mpoku, Ezekiel. Stuk voor stuk jonge beloftevolle voetballers wiens lot nu in handen ligt van Qatarese investeringsfondsen. Het principe is simpel. Deze investeringsfondsen richten hun pijlen op talentvolle buitenlandse spelers en kopen hun transferrechten op. Vervolgens tekenen zij een contract bij een Qatarese moederclub, in het geval van het genoemde trio hierboven is dat Al-Arabi, die hen op hun beurt weer uitleent aan een Europese (top)club om hen finaal met winst te verkopen. Dit alles maakt deel uit van de reconversie die Qatar overspoelt, waardoor het emiraat uiteindelijk minder afhankelijk moet worden van de opbrengsten uit olie en gas. De diversifiëring van de economie staat sinds het aantreden van emir Hamad bin Khalifa dan ook hoog op de agenda. Daarbij wordt stevig geïnvesteerd in vastgoedprojecten, de bankensector, cultuur, sport..... Het nationale investeringsvehikel, Qatar Investment Authority (QIA), investeerde de afgelopen jaren voor meer dan 60 miljard euro in onder meer Porsche, Barclays, Volkswagen, London Stock Exchange en PSG. En nu wordt er ginds dus ook geïnvesteerd in voetballers.

Win-winsituatie
Het fenomeen, waarbij transferrechten worden opgekocht, is overigens niet nieuw. In Zuid-Amerika is deze handelswijze schering en inslag en wordt het systeem zelfs aanzien als een bedreiging voor de voetbalcultuur. Jonge spelers zijn er vaak aan handen en voeten gebonden aan de wil van deze fondsen/makelaars, die het grote geld ruiken en nauwelijks oog hebben voor de wensen van de speler. Sports One Middle East (SOME) is zo'n investeringsmaatschappij en is verantwoordelijk voor de recente kaalpluk van onze competitie. Zij hebben momenteel de rechten in handen van Lestienne, Mpoku en Ezekiel. Een vluchtige blik op hun, zij het zeer beperkte, website leert ons dat ze momenteel een hele resem spelers in hun portefeuille hebben/hadden. Daarbij behartigen zij voornamelijk het management van spelers op zoek naar het grote geld in Qatar of de Verenigde Arabische Emiraten. Onder meer Jaja Coelho, ex-Westerlo, vinden we terug in deze lijst. Maar ook vedetten als Gabri en Zé Roberto prijken op hun website. Door te investeren in jonge voetballers, waar nog rek zit op de marktwaarde, heeft SOME nu uitzicht op een riante bonus bij een eventuele doorverkoop. Dat het hen menens is blijkt uit het feit dat de CEO van SOME, Abdallah Lemsagam, mee betrokken is bij de uitbouw van een nieuwe JeanMarcGuillou-academie in Marokko. Dat noemen ze dan een plaatsje reserveren dicht bij de bron.

Belangrijke rechtenhouder in het voetbal

Dit soort van investeringsmaatschappijen gaat ook in de toekomst een steeds grotere rol spelen bij internationale transfers. Clubs kunnen op die manier spelers binnenhalen die ze op de reguliere transfermarkt niet kunnen betalen en de club die haar speler verkoopt toucheert het gewenste transferbedrag. Ondertussen wordt achter de schermen naarstig op zoek gegaan naar een club voor Lestienne. Hoogstwaarschijnlijk zal zijn toekomst in de Serie A liggen. AC Milan zou al interesse getoond hebben. Mpoku zou op zijn beurt nog een jaartje rijpen bij Standard. Met Ezekiel heeft men dan weer andere plannen.

Qatar heeft ondertussen al een tijdje zijn plaats veroverd aan het firmament van de voetbalwereld. Eerst door grote namen op retour naar de Qatar Stars League te halen, daarna door te investeren in buitenlandse clubs (PSG, Barcelona-via Qatar Foundations) en televisierechten op het voetbal via Al-Jazeera. Als klap op de vuurpijl volgde de toewijzing van het Wereldkampioenschap in 2022. Dat het daarbij grotendeels ook om prestige draait valt niet te ontkennen. En een deel van dat prestige hangt samen met het op de been brengen van een nationaal elftal dat kan wedijveren met de grote voetbalnaties. Allesbehalve evident in een ministaat met goed 300.000 inwoners. Om dat doel te halen werden daarom verschillende projecten in het leven geroepen met vertakkingen tot in België.

 "Momenteel beseft men bij Aspire Football Dreams als geen ander dat dit thema nog te gevoelig ligt bij de Fifa. Die hanteert namelijk bijzonder strenge regels als het aankomt op de naturalisatie van spelers."

Onuitputtelijke talentenpool
Aspire Football Dreams (AFD is zo één van die projecten. Wat in 2004 begon als een kleinschalig project

Het trainingscentrum van de Aspire Academy in Doha

om Qatarese voetballers op te leiden is vandaag de dag uitgegroeid tot een internationaal opleidingscentrum. AFD, dat officieel pas in 2007 van grond kwam,  is momenteel aanwezig in 13 landen op 3 verschillende continenten. Een van de architecten van dat succes is Joseph Colomer. Als scout van Barcelona was hij destijds de ontdekker van Lionel Messi in Argentinië. Oorspronkelijk was het de bedoeling enkele buitenlandse talenten naar Qatar te halen om op die manier het niveau op te krikken. Colomer scoutte in eerste instantie voornamelijk in Afrika en tal van kleine opleidingscentra zagen in zijn spoor het levenslicht. Via een talentenjacht worden de beste voetballers uit elke regio/ land verzameld om vervolgens een doorgedreven opleiding te krijgen. AFD verkoopt zich als een humanitair project dat tevens voorziet in huisvesting en een educatieve opleiding. De allerbeste voetballers uit de verschillende opleidingscentra worden op hun beurt nog eens ondergebracht in de Aspire Academy in Doha. Het is uit deze talentenpool dat Eupen sinds 2012 jaarlijks mag vissen. De Oostkantonners grepen vorig seizoen nog nipt naast promotie naar de Belgische hoogste voetbalklasse. Een van die spelers, Diagne, versierde afgelopen maand zelfs een transfer naar FC Barcelona. Colomer zal hier ongetwijfeld een hand in hebben gehad.

Wat zijn de werkelijke intenties van Aspire Football Dreams? Niemand die er op dit moment antwoord op kan geven? Wil men werkelijk buitenlandse talenten uit de academie naturaliseren zodat ze voor Qatar kunnen spelen zoals door verscheidene media wordt geopperd? Onlangs werden geruchten in die richting nog met klem ontkend in de NY Times. Tot op heden is het jonge spelers uit de opleidingscentra bijvoorbeeld ook niet verboden om voor hun nationale jeugdelftallen uit te komen. Momenteel beseft men bij AFD als geen ander dat dit thema nog te gevoelig ligt bij de FIFA. Die hanteert namelijk bijzonder strenge regels als het aankomt op naturalisatie van spelers. In 2004 werd al eens geprobeerd om enkele Brazilianen te naturaliseren, zonder veel succes. Maar helemaal van tafel is de piste nog niet. Qatar heeft trouwens al een berucht verleden als het aankomt op het naturaliseren van sporters. Bekendste voorbeeld is misschien wel dat van Stephen Cherono, die zich liet naturaliseren tot Qatarees en meteen ook maar zijn naam veranderde in Saif Saaeed Shaheen. Shaheen behaalde verschillende wereldtitels op de 3000 meter steeplechase en is nog steeds houder van het wereldrecord. Shaheen krijgt als tegemoetkoming levenslang maandelijks 1.000 dollar op zijn rekening gestort

Zijn we opnieuw aanbeland bij Imoh Ezekiel. Volgens de laatste geruchten zou hij eerst een jaar rijpen in Qatar om vervolgens te worden uitgeleend aan een Europese topclub. Ezekiel heeft momenteel één vriendschappelijke interland met Nigeria op zijn actief. Hij zou in principe dus nog voor een ander land mogen uitkomen. En dat land zou wel eens Qatar kunnen zijn.  Want uiteindelijk is met geld alles te koop. Daar is Qatar misschien wel het beste bewijs van. Dit emiraat gaat ook de komende jaren nog stevig zijn stempel drukken op het voetbal.

Voorbeschouwing EK atletiek Zürich

Van 12 tot 17 augustus vinden in Zürich de Europese kampioenschappen atletiek plaats. De hoogste tijd dus voor een voorbeschouwing.

Het EK houdt voor de tweede keer in zijn geschiedenis halt in het land van Alpenreuzen, haarfijn afgestelde horloges en de niet te versmaden Emmentaler. In 1954 was er al eens een tussenstop in Bern. Dat was toen een overrompelend succes en er diende inderhaast zelfs noodtribunes te worden bijgebouwd. Naar schatting  25.000  toeschouwers waren getuige van een verbluffende Zatopek, die goud veroverde op 10.000m en brons op 5.000m. Roger Bannister beleefde er zijn moment de gloire door goud te veroveren op de 1500m.  Deze keer geen inderhaast opgetrokken noodtribunes in Zürich. Dat zouden de Zwitsers ook niet toelaten, want het Letzigrundstadion is een architecturale parel. Het stadion, zoals wel meer stadions in Zwitserland, gaat volledig op in zijn omgeving en de 31 lichtmasten op het dak geven het stadion zijn kenmerkende look. Het is in dit stadion dat Grashopper Zürich,  de volgende tegenstander van Club Brugge in de voorronde van de Europa League, zijn thuiswedstrijden afwerkt. Het stadion werd in 2005 ter ere van het EK voetbal 2008  volledig gerenoveerd en biedt plaats aan 26.000 toeschouwers.

Snelle piste
De organisatie van het EK claimt alvast dat de atleten in de beste omstandigheden zullen kunnen presteren. De naar schatting 1500 atleten uit meer dan 50 verschillende landen mogen hun kunsten vertonen op een fonkelnieuwe revolutionaire atletiekpiste. Een weloverwogen investering van 700.000 euro die voornamelijk bedoeld is om de befaamde Diamond League meeting van Zürich opnieuw te doen aanknopen met de glorietijden van weleer. Het laatste wereldrecord in dit stadion, waar 25 wereldrecords sneuvelden, dateert alweer van 5 jaar geleden. Het EK vormt dan ook het ideale testmoment. De ondergrond bestaat uit twee verschillende lagen. Het onderliggende zachtere gedeelte is zacht en dempend en geeft energie terug aan de atleet. De hardere toplaag zorgt voor een betere balans en een verbeterde voorwaartse beweging van de voet. Dit alles moet resulteren in scherpe tijden en een heleboel nieuwe records. Volgens de fabrikant van de piste toonden metingen aan dat atleten tot 10 procent minder energie zullen verbruiken op de nieuwe ondergrond.  Een boude veronderstelling die in de komende weken al dan niet hard gemaakt wordt. Zwaardere atleten zouden overigens in het voordeel zijn op hun lichtere collega's maar dat zou kunnen opgelost worden door scherpere toppen te monteren op de spikes.
     
Een twintigtal disciplines staan er op het programma in Zürich voor zowel mannen als vrouwen. Netjes

Twee gouden medailles is ook nu het doel

verdeeld in de subcategorieën loop-en kampnummers. Het ene nummer spreekt al wat meer tot de verbeelding dan het andere. De 100m-finale geldt steeds als één van de hoogtepunten van het tornooi. De marathon mag dan weer bestempeld worden als de meest mythische en tevens meest onvoorspelbare discipline. En natuurlijk is het polsstokspringen best spectaculair om zien, zeker wanneer Lavillenie aanzet voor een sprong over 6 meter. De meest complete atleten worden bekroond in de zeven-en tienkamp. Dan heb je verder nog het discuswerpen, waar de atleet een evenwicht moet zien te vinden tussen balans, techniek en brute kracht. En wie dacht dat atletiek louter op individuele basis wordt beoefend heeft het grondig mis. De 4x100 en 4x400 staan steeds garant voor spektakel. Atletiek is dan ook allesomvattend en daarom de mooiste sport ter wereld.

Mo Farah
Naar welke atleten is het uitkijken in Zürich? Een vraag die brandt op de lippen van miljoenen liefhebbers in Europa en daarbuiten. (Het EK zal door naar schatting 370 miljoen mensen worden bekeken) Mo Farah waant zich zo stilaan onklopbaar op grote kampioenschappen op 5 en 10 km. Farrah is een kampioenschapsloper pur sang die teert op zijn hoge basissnelheid. Kenmerkend is het beeld van een schijnbaar ongeïnteresseerde Farrah die zich in de eerste helft van de race achteraan zet om pas in de laatste ronden boven water te komen en uit te pakken met een verschroeiende slotronde. Toch rijzen er vragen over de fitheid van Farrah, die twee weken geleden nog moest afzeggen voor de Commonwealth Games. Anders dan in Helsinki twee jaar geleden kiest de Brit van Somalische oorsprong opnieuw voor de dubbel.

"Atletiek is allesomvattend en daarom de mooiste sport ter wereld." 

De 100m bij de mannen lijkt een open strijd te worden De Fransman Jimmy Vicaut liet dit seizoen al 9.95 optekenen en start als favoriet. Die andere Fransman Lemaitre is de eerste blanke atleet ooit die onder de magische grens van 10 seconden dook en zich zelfs op wereldvlak staande houdt tussen de absolute toppers. Met 10'13" heeft de Fransman momenteel slechts de 8ste tijd van alle deelnemers staan, maar hij heeft naar eigen zeggen zijn piek voorzien voor Zürich. Uitkijken is het naar Reus die onlangs het Duits record nog scherper stelde en de potentie heeft om als tweede blanke atleet onder 10 seconden te lopen. Op de 200m is Lemaitre dan weer de uitgesproken favoriet. Meerkampster Dafne Schippers mag hopen op goud op zowel 100 als 200 meter. Onlangs verbeterde ze op één en dezelfde avond het Nederlands record op beide sprintnummers. Op de 200 meter heeft Schippers momenteel zelfs de beste wereldjaarprestatie achter haar naam staan.

Hooggespannen verwachtingen
Op de 1500 meter bij de vrouwen is Sifan Hassan een van de grote favorieten. Hassan schreef onlangs de Diamond League van Parijs en Glasgow op haar naam en liep naar een tijd onder de 4 minuten. Aregawi wordt haar voornaamste tegenstander.  En ook voor de zevenkamp leveren onze noorderburen één van de favorieten. Nadine Broersen veroverde in maart indoorgoud op de vijfkamp en moet dit outdoor bevestigen. Tegenstand komt onder andere van onze landgenote Nafi Thiam. Als alles een beetje meezit zit een podium er misschien wel in voor haar. Een van de mooiste nummers op eender welk kampioenschap is de 800m. De jonge Fransman Ambroise Bosse kwam dit jaar helemaal tot ontbolstering. In Monaco strandde Bosse in het spoor van Amos en wist er zelfs Rudisha te kloppen in een wereldtijd van 1:42 53.  De pool Marcin Lewandowski eindigde op het WK in Moskou nog net buiten de medailles, maar er moet al veel gebeuren om hem van het podium te houden in het Letzigrundstadion.

Bondarenko legt de lat hoog op het EK

Een Europees kampioenschap is traditiegetrouw wereldtop als het aankomt op de kampnummers. Dat is deze keer niet anders. Al het hele seizoen is de competitie in het hoogspringen bij de mannen-euh- van een bijzonder hoog niveau. Het belooft een spannende driestrijd te worden tussen de Rus Ukhov en de Oekraïners Bondarenko en Protsenko met een Europese titel en mogelijk het wereldrecord (2,45 Javier Sotomayor) als inzet. Benieuwd of ook het Kremlin wakker gaat liggen van deze strijd in het hoogspringen. In het speerwerpen is met de Tsjech Vesely, de op wraak beluste Fin Pitkämäki en de Rus Tarabin het volledige podium van het vorige WK aanwezig.  Op de werpnummers is het uitkijken of Duitsland zijn hegemonie kan bestendigen.

Kwantiteit en kwaliteit
Wat mogen we van onze landgenoten verwachten? Mogen we met andere woorden onze Belgische driekleur nog even laten hangen aan onze gevel of halen we ze maar beter stante pede binnen. Net zoals bij de Rode Duivels mogen we het EK in Zürich hoopvol tegemoet zien. Met 27 atleten en 2 estafetteteams beschikken we over een omvangrijke delegatie. Van die 27 behoren 12 op basis van hun seizoensbeste tot de top-8 in Europa. Delegatieleidster Tille Scheerlinck wil alvast beter doen dan 4 jaar geleden toen 6 top-8 plaatsen en 3 medailles werden behaald. Die top-8 noteringen mogen geen probleem zijn met deze ruime en kwalitatieve delegatie, de Belgische criteria zijn doorgaans strenger dan in de ons omringende landen. Of we meer dan 3 medailles behalen zal deels afhangen van geluk. De bronzen plak van Bolshakova kwam vier jaar geleden ook een beetje onverwacht. De  medailles van Kevin Borlée en de 4x400m lagen dan weer wel in de lijn der verwachtingen. Iets wat anno 2014 iets minder voor de hand ligt.

Laten we beginnen met de twee vaandeldragers van de Belgische atletiek. Kevin en Jonathan Borlée hebben er een bewogen seizoen opzitten. Beiden konden nog niet overtuigen en liepen nog geen enkele keer een chrono onder de  45 seconden. Het gevaar komt voornamelijk van de Britten. Conrad William, Martyn Rooney en Matthew Hudson-Smith zijn meer dan outsiders voor het podium. Wat betreft de 4x400m steken zij er momenteel met kop en schouders bovenuit. Al is ook het Belgische team sterker dan 2 jaar geleden. Julien Watrin, die zich ook individueel kon plaatsen, is een versterking voor de Belgian Tornados. Alles zal afhangen van het niveau dat de Borlées zullen halen. De niet-selectie van Dylan Borlée is een zoveelste hoofdstuk in een niet al te fraaie oorlog tussen Jacques Borlée en de Belgische atletiekbond.

Lefgozer Pieter-Jan Hannes
België heeft een gouden generatie atleten op de fond en ook in de afstandsnummers komen we aardig voor de dag. Pieter-Jan Hannes is een van de absolute speerpunten op de 1500m. Hannes heeft zich reeds meermaals bewezen als kampioenschapsloper en werd zowel in de cross als op de piste Europees kampioen bij de beloften. In Heusden strandde hij met 3'34" 49 op drie tienden van het Belgisch record van Impens. Concurrentie komt van Ingebrigtsen die al 3'31" liet optekenen. En ook Tsefaye en Özbillen behoren tot de kanshebbers. Op de 5 en 10.000 meter zijn we in blijde verwachting van een knalprestatie van Abdi Bashir. Bashir verbeterde dit seizoen al zijn persoonlijke records en steekt in de vorm van zijn leven. Al is Bashir niet helemaal vrij van zorgen en kampt de Somalische Belg al een tijdje met kleine kwaaltjes.  Opvallend overigens is het  grotendeels ontbreken van vrouwelijke atleten op de afstandsnummers. Enkel Almensh Belete moet de Belgische eer zien hoog te houden op 10.000 meter.  Zij moet in staat zijn om te strijden voor de medailles, maar viel al eens eerder door de mand op een groot kampioenschap.

Op de sprintnummers presteren de vrouwen dan weer doorgaans beter dan de mannen. Anne Zagré is aan en sterk seizoen bezig op e 100 meter horden en moet in staat zijn om te strijden voor de medailles. Indien Eline Berings een superdag heeft kan er voor haar misschien wel een verrassing uit de bus vallen. Verder is het uitkijken naar de prestatie van Thomas Vanderplaetsen in de tienkamp. Een medaille lijkt net iets te hoog gegrepen.  U hoeft niets te missen van al dit fraais. Sporza zendt de meeste avondsessies live uit op Canvas en OP12.  U kijkt toch ook?