De stem van de Kempen neemt afscheid van de radio

Was me dat even schrikken toen ik op mijn Facebook wall het bericht over het afscheid van Jos Willems zag verschijnen. Al mijn zintuigen stonden meteen op scherp. 'Joske' die denkt aan stoppen, no way. Daar moet meer aan de hand zijn was het eerste wat er in mij opkwam.

Westerlo kan zondag opnieuw, na twee jaar in het vagevuur van tweede klasse te hebben vertoefd, promoveren naar eerste nationale. De kraker tegen het nummer twee in de stand Eupen is al meer dan een week uitverkocht en staat mogelijk garant voor Hitchcock-achtige taferelen. Daar mag Jos Willems niet bij ontbreken zal menig voetbalfanaat het me eens zijn. Westerlo is immers ook een beetje zijn club.  Al denkt men daar aan de Reyerslaan heel anders over. Niet 'De Stem van de Kempen'-nee niet jij Natalia-zal verslag uitbrengen van deze wedstrijd maar wel 'vaste medewerker' Bert Sterckx. Niet dat ik ook maar één kanttekening wil plaatsen bij het metier  van Sterckx. Hij is momenteel zeker een van de betere verslaggevers die er op de VRT rondlopen. Maar Willems vervangen op Westerlo, neen dat is onmogelijk. Net zomin het voor Moyes onmogelijk was om Ferguson op te volgen in Manchester. Geen stem die zo mooi weergalmt in het Kuipke als die van Jos Willems.

Jos Willems zoals we hem kennen

Het is niet de eerste keer dat Jos Willems Vanaandezijlijn moet toekijken. Ook tijdens de bekerfinale van Westerlo nu drie jaar geleden werd Willems schromelijk aan de kant geschoven en was het Peter Vandenbempt die toen de honneurs waarnam. Die beslissing valt enigszins nog te begrijpen.  Ergens is het logisch dat vaste medewerkers voor zo'n belangrijke wedstrijd de voorkeur krijgen, al had Jos Willems het zeker niet slechter gedaan op zijn eigengereide en onnavolgbare manier. Dat Willems aan de kant wordt geschoven voor een wedstrijd in tweede nationale valt met geen pen te beschrijven. Tweede nationale, een reeks die zo schromelijk over het hoofd wordt gezien door de Belgische media.

 "Jos Willems is de Rik De Saedeleer van de radio"

Jos Willems is een waar fenomeen als mediafiguur, maar vooral ook als radiocommentator. Zijn passage in de Laatste Show en laatst nog bij Café Corsari was meer dan vermakelijke televisie. Maar de echte Jos Willems ontwaakt pas in zijn commentaarpositie in het Kuipke, overigens niet meer dan een houten harde tafel. Met zijn licht nasale stem en zijn aanstekelijk enthousiasme neemt hij de luisteraar keer op keer mee naar de wondere wereld van de sport en het voetbal. We mogen overigens niet vergeten dat Willems meer is dan louter een voetbalverslaggever. Als losse medewerker becommentarieert hij al 27 jaar lang overal ten velde minder bekende sporten als korfbal, motorcross...... Als de vaste medewerkers ergens geen zin in hadden dan ging die opdracht meestal naar Jos Willems. Een trouwe luitenant met zulke staat van dienst verdient beter dan klakkeloos gepasseerd te worden.

Oh la la la la la la la, wat gebeurt hier toch in het Kuipke. Deze woorden zullen jammer genoeg niet meer tot in uw huiskamer komen. Of toch niet met zoveel flair en volks enthousiasme. Jos, je beheerste als geen ander de kunst om een wedstrijd, die tactisch op slot zat, toch aangenaam te maken. Wanneer jouw stem mijn trommelvliezen bereikte was ik in verbeelding in het stadion, die sporthal in Hasselt of het crossterrein in Ertvelde. Deze gave is weinigen onder ons gegeven. Jos Willems is de Rik de Saedeleer van de radio. Willems was tactisch gezien misschien geen mastermind. Hij had het nooit over die box-to-box die uit positie liep. Tactische nonsens was aan hem niet besteed. Hij benaderde het voetbal op een volkse en toegankelijke manier en dat zullen we zeker missen op de radio. Godverdomme, waarom toch.

Is het sop de kool nog wel waard?

We zijn alweer begin april. Op sportief vlak een boeiende periode. De voorjaarsklassiekers groeien zo langzamerhand naar hun hoogtepunt toe, de voorjaarsmarathons beloven bijzonder boeiend te worden, Club Brugge gaat eindelijk nog eens meedoen om de knikkers. Stof genoeg dus voor enkele vlammende blogs.  Maar vandaag dalen we af in de diepste krochten van de hel en gaan we ons licht nog eens laten schijnen over de tweede klasse in het voetbal. 

Want ja, ook in tweede klasse wordt er gevoetbald, en spannend is het ook. Misschien wel spannender dan die vermaledijde play offs in eerste nationale. Met nog 4 speeldagen te gaan leidt Westerlo de dans op één punt gevolgd door AS Eupen. En ook STVV maakt nog steeds kans op de titel.  Alleen jammer dat er geen kat van lijkt wakker te liggen, en laat dat nu net het probleem zijn. Hoe maak ik tweede klasse leefbaar? Wie nog geen thema of onderwerp heeft voor zijn/haar thesis gelieve dit eens tot op het bot uit te spitten en de antwoorden door te spelen naar Ivandewitte@aagent.be of Hermanvanholsbeeck@RSCA.be. Al wil ik natuurijk zelf ook mijn bijdrage leveren.

Buitensporige eisen

Wat de Vlerick Management School is voor ambitieuze managers is tweede klasse voor voetbalclubs. Om toegelaten te worden tot dit elitegezelschap dien je aan allerlei strenge voorwaarden te voldoen. Zo moet iedere tweedeklasser  aan minstens 17 spelers een deeltijds contract kunnen aanbieden. Dien je te beschikken over voldoende zitjes in het stadion en zijn er ook nog eens de kosten voor de lichtinstallatie. Daarbij komen nog eens de duurdere scheidsrechters en opeens dien je ook over een minimum aan stewards te beschikken. Kosten waar veel clubs zich in derde op miskijken. Beste voorbeeld is misschien wel Oudenaarde dat vorig seizoen mocht proeven van tweede nationale, maar op het einde van vorig seizoen vriendelijk bedankte om de eindronde met derdeklassers te spelen. Ook dit seizoen stond Oudenaarde lange tijd aan kop van de rangschikking in derde, maar het liet ondertussen duidelijk verstaan geen interesse te hebben in promotie. In derde klasse A diende enkel Racing Mechelen, Boom, en Deinze een licentieaanvraag voor tweede klasse in.  In derde klasse B gaat het om de helft van de clubs. Wanneer clubs uit lagere reeksen zelfs geen interesse meer tonen voor promotie raak je aan de basis van de sport en dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn. 

                                        

Symbolisch beeld

De proclamatie nadert.  De zenuwachtigheid stijgt naar ongekende hoogtes in de klas. Sommige leerlingen doen al heel het jaar door hun uiterste best. Zijn steeds in orde met hun huiswerk, studeren wanneer het moet en halen dan ook goede punten. Enkele leerlingen beschikken over rijke ouders. Zij krijgen op regelmatige basis privé-les en komen verder ook niets te kort. Sommige leerlingen doen wat ze kunnen, maar hebben nu eenmaal de pech dat niemand naar hen omkijkt. Niemand die hen aanmoedigt door te gaan als het even wat moeilijk gaat, en het kan ook niemand iets schelen of ze goede dan wel slechte punten halen. Anderen torsen dan weer een verleden met zich mee dat hen steeds maar weer blijft achtervolgen, hun goede bedoelingen ten spijt. Sommige ouders hebben zo'n grote schuldenberg dat hun kinderen in lompen gekleed naar school moeten. Als klap op de vuurpijl besliste de regering ook nog eens het kindergeld en de studiebeurzen te herleiden tot praktisch 0. Ook de klastitularis mag de hand in eigen boezem steken. Wanneer er opstootjes waren in de klas liet zij dit ook gewoon gebeuren. Er heerste het hele jaar door chaos en willekeur, wat vooral een invloed had op de zwakkere leerlingen. Sommige leerlingen werden ook harder gestraft dan anderen.  De klastitularis is dan ook maar wat blij dat het einde van het jaar nadert en hoopt dat het er volgend jaar toch net iets rustiger aan toe zal gaan. In haar binnenste beseft ze dat het ijdele hoop zal zijn.

TV-gelden

Bovenstaande persiflage weerspiegelt momenteel perfect de gang van zaken in tweede klasse. Aan goede wil ontbreek het nochtans bij niemand in deze reeks.  De grootheidswaanzin maakt ook stilaan plaats voor realisme. De alarmbel wordt al enkele jaren geluid, maar niemand lijkt het te horen aan de top van onze voetbalpiramide. Een structureel gebrek aan inkomsten, belangstelling en daaruit volgend desinteresse. Dat zijn de grootste pijnpunten waar tweede klasse momenteel mee kampt. De gestelde eisen, hierboven beschreven, zijn disproportioneel met de baten van tweede klasse. De toeschouwersaantallen zijn alarmerend laag, enkel STVV, Antwerp en Westerlo spelen gemiddeld voor meer dan 3000 toeschouwers. Nationale media blinken uit in het negeren van de reeks, hoewel de spankracht ervan kan wedijveren met onze topklasse. Enkel bij Belgacom wordt moeite gedaan, al is hun verloning bijlange na niet in verhouding met hun geleverde inspanningen. Elke club krijgt maar liefst 15.000 euro tv-gelden.  In eerste klasse bedraagt het gemiddelde aan tv-gelden rond de 3 miljoen euro. Al moet er wel bij vermeld worden dat de tweedeklassers enkele jaren geleden een bod van 3 miljoen euro aan tv-gelden verworpen hebben. Wat uiteraard hun goed recht is. Momenteel zou er een bod van rond de 4  miljoen euro op tafel liggen. Tal van clubs zoals RWDM, Boussu Dour, Tubeke, Woluwe en nu ook Aalst zijn momenteel bezig aan een doodsstrijd. Binnen goed een week weten we of deze clubs ook volgend seizoen een licentie krijgen voor tweede. Visé heeft niet eens de moeite genomen een aanvraag in te dienen en ook Hoogstraten lijkt zich te verzoenen met degradatie. 

"Elke club krijgt maar liefst 15.000 euro tv-gelden.  In eerste klasse bedraagt het gemiddelde aan tv-gelden rond de 3 miljoen euro." 

Een betere verdeling van de tv-gelden is een eerste aanzet om deze reeks opnieuw gezond te maken. Daarnaast moet ook gewerkt worden aan een betere exposure van de reeks. De BBC zendt bijvoorbeeld samenvattingen uit van iedere wedstrijd in de nationale reeksen. Zover hoeven we niet te gaan, maar wekelijks enkele interessante affiches samenvatten op de nationale televisie moet perfect mogelijk zijn. Op die manier wek je de interesse van de modale voetbalfan. En met wat geluk trekken onze tweedeklassers misschien ook wel nieuwe sponsors aan, die zich verzekerd weten van airplay op de nationale televisie. Het zal de magere sponsorbudgetten in tweede zeker ten goede komen. Op die manier creëer je op zijn minst een levensvatbare competitie, zeker wanneer iedere club pakweg een half miljoen meer aan inkomsten zou kunnen incasseren. Voor een club als Heist betekent dit een wereld van verschil. Zelf ben ik niet echt een voorstander van een drastische hervorming van tweede klasse. Ik vind nog altijd dat het sportieve moet zegevieren. Kleine clubs die sportief goed werk leveren hebben evenzeer hun plaats in tweede nationale. Natuurlijk is de meerwaarde van pakweg Racing Mechelen een stuk groter dan indien Woluwe Zaventem zou promoveren. Een loonplafond naar gelang het budget van de clubs is een volgende stap. Aan de hand van tussentijdse budgetcontroles moeten clubs beter begeleid worden om op die manier te vermijden dat zij Russische roulette spelen in hun jacht naar promotie. 

Als laatste moet er ook paal en perk gesteld worden aan dubieuze samenwerkingsverbanden met vreemde clubs of geldschieters uit Indonesië, Qatar.... Lommel is hier het grote voorbeeld. Na hun faillissement in 2002 is de club massaal de kaart van de jeugd gaan trekken en is het uitgegroeid tot een stevige subtopper. Spelers als Cerigione of Hans Vanaken konden rustig rijpen aan de Gestelse Dijk en maken nu het mooie weer in onze eerste klasse. Buitenlanders uit verre opleidingsacademies, daar zit niemand op te wachten. Er is dus nog veel werk aan de winkel, maar met een beetje goede wil zou men al een heel eind ver raken

x